Uitbreiding in de 19e eeuw

In de jaren 1886-1888 veranderde het Hofje van Nieuwkoop drastisch van aanzien. Naar een ontwerp van architect W.B. Liefland werden 18 huisjes aan het hofje ‘vastgeplakt’. Om deze uitbreiding mogelijk te maken sloopte men aan de noordzijde de woninkjes grenzend aan de regentenkamer. De lange zijden van de bestaande bebouwing werden doorgetrokken richting de oude regententuin. Het regentenhuis zelf bleef gespaard, al stond het na realisatie van de nieuwbouw wat verweesd midden in de hof. Even hebben de regenten zelf met het onzalige idee gespeeld om ook het regentenhuis uit te breken en daar acht woninkjes voor bejaarde vrouwen van te maken. Jhr. Victor de Stuers, hoogste ambtenaar voor de kunsten en grondlegger van de monumentenzorg, stak daar persoonlijk een stokje voor.

De nieuwe huisjes van Liefland waren weliswaar groter en gerieflijker, maar oogstten tegelijkertijd veel kritiek. De trapgeveltjes, sierelementen en afwisselende kapvormen van de in Hollandse neorenaissancestijl opgetrokken huisjes detoneerden volledig met de strakheid van de schepping van Pieter Post. Het was een stijlbreuk van de eerste orde. Alsof Vincent Van Gogh op Rembrandts schilderij ‘de Staalmeesters’ de tafel had opgefleurd met een vaas zonnebloemen. Bijna een eeuw later heeft het bestuur de kans met beide handen aangegrepen om deze architectonische weeffout te herstellen.